In de rubriek ECHTE VERHALEN interviewen we onderwijsprofessionals over hun ervaringen. Zo ook enthousiaste docenten in spe die via ons zij-instromen in het onderwijs. Waarom zet je die stap, wat neem je mee uit je eerdere ervaring en wat maakt je trots? We vragen het Ronald Fugers, mbo-docent in opleiding bij ECHT Onderwijs.

Wie ben je, wat is je achtergrond en wat doe je nu?

“Ik ben Ronald, 46 jaar, en de afgelopen 22 daarvan heb ik bij Holland Casino gewerkt in verschillende functies. Ik ben begonnen als croupier in Amsterdam, waarna ik via een nieuwe vestiging in Utrecht ben doorgegroeid tot instructeur tafelspelen. Ik vond het geweldig om beginnende croupiers in drie maanden tijd de kneepjes van het vak te leren; blackjack, roulette, noem maar op. Door die rol werd er iets in mij in beweging gezet, je bent toch bezig met kennisoverdracht. Na een tijd promoveerde ik tot shiftleader, waarmee ik verantwoordelijk werd voor een bepaald gebied tafels binnen het casino, een pit genoemd, en het begeleiden van de croupiers die daar aan stonden. Dat betekende veel moeten deëscaleren wanneer er iets uit de hand dreigde te lopen. Tien jaar lang deed ik dit met plezier, waarna ik operationeel verantwoordelijke werd in de vestiging Nijmegen. Na drie jaar vroeg ik mezelf af, ‘Wat ga ik nu eens doen?’. Dit wereldje kende ik nu wel en hoe leuk ik het ook vond, ik wilde niet terugkijken op 45 jaar Holland Casino. En nu ben ik docent burgerschap en duurzaamheid voor een entreegroep in het mbo!”

Waarom wilde je het onderwijs in?

“Ik ben gaan reflecteren op de afgelopen 22 jaar, waardoor ik me realiseerde dat wat ik het allerleukste vond, het opleiden van mensen was. Ik wilde heel graag een bijdrage leveren aan het maatschappelijk belang, en het onderwijs leek me daar supergeschikt voor. En dat blijkt: ik heb inderdaad nu na drie maanden al het gevoel dat ik een bijdrage lever. Als je studenten ziet ontwikkelen, dat ze de taal beter beheersen, leren hoe de Nederlandse politiek in elkaar zit, iets ontdekken wat ze eerst niet wisten. Ik heb het gevoel dat zij hier dankbaar voor zijn, en dat maakt mij weer dankbaar.”

En waarom via ECHT Onderwijs?

“Na wat oriënterende gesprekken met schooldirecteuren kwam ik in contact met Eric van ‘t Zelfde. Van hem kreeg ik de kans om als docent maatschappijleer tijdelijk aan de slag te gaan in het voortgezet onderwijs ter vervanging van iemand met zwangerschapsverlof. De eerste drie maanden stond ik met lood in mijn schoenen en zonder enige ervaring voor de klas; ik werd volledig losgelaten en kreeg minimale begeleiding. Toen ik het gevoel in de laatste maand een beetje in de vingers begon te krijgen, begon het wat leuker te worden. Mijn contract werd verlengd, maar toen kwam Robert van ECHT Onderwijs om de hoek. Dat zette me aan het denken: misschien moest ik eens kijken naar een andere doelgroep? Ik werd voorgesteld op een ROC en er was meteen een leuke klik met het Entree-team. Mbo-studenten bleken meer mijn doelgroep.”

Waarom dan?

“De entreegroep die ik lesgeef is uitdagend, maar dat betekent ook dat je enorm van betekenis voor ze kunt zijn. Ze willen heel graag leren en werken, ze zijn echt intrinsiek gemotiveerd. Natuurlijk zijn er ook studenten die op een negatieve manier aandacht vragen, maar ik vind het dan juist de uitdaging om mee te bewegen in wat er gebeurt, zodat ik hun gedrag kan ombuigen naar meedoen. Er is heel veel diversiteit onder de studenten; qua cultuur, qua verleden. Op het mbo moeten de studenten veel zelfstandiger en met meer zelfredzaamheid werken, er wordt naar mijn idee meer eigenaarschap gevraagd dan in het voortgezet onderwijs. Daar voelde het meer als rennen en vliegen, ook vanwege de grootte van de klassen, terwijl ik in het mbo meer bezig ben met coachen en persoonlijke aandacht. M’n lessen voelen veel effectiever. Ook hier krijg ik weer alle vrijheid en dat vind ik nu heerlijk. Ik wil af en toe op m’n bek kunnen gaan, daarover sparren met collega’s en bedenken hoe ik het anders kan doen. Iedere dag weer heb ik supergoede leermomenten en daar krijg ik heel veel energie van!”

Wat is voor jou de toegevoegde waarde van ECHT Onderwijs?

“Ik was vóór het traineeship enorm solistisch aan het werk en kon bij niemand terecht. Dus toen Robert vertelde dat ik hem als talentmanager zou krijgen en dat ik veel sessies met mede-trainees kon verwachten waarin we zouden gaan sparren en ervaringen delen, was ik meteen overtuigd. Dat vind ik het toffe van ECHT Onderwijs; natuurlijk ga je een opleidingstraject in, dat is leuk en leerzaam, maar in de praktijk leer je het meest. Daarom bieden ze om dat te ondersteunen nog zoveel meer aan wat je echt niet zomaar overal krijgt. Vooral het professionaliseringstraject; vandaag hadden we een sessie over formatief handelen en daar raak ik zo door geïnspireerd! Dan ben ik elke dag weer blijer dat ik bij ECHT Onderwijs zit, want dit is uniek.”

 

Natuurlijk ga je een opleidingstraject in, dat is leuk en leerzaam, maar in de praktijk leer je het meest.

 

Is het onderwijs wat je ervan had verwacht?

“Het is nóg leuker, want het is elke dag weer een verrassing en een uitdaging. Iedere dag loop ik weer tegen iets nieuws aan: dat iemand stopt met stage, dat ik er vanuit ga dat ze weten wat het woord ‘slachtoffer’ betekent terwijl dat niet zo is. Het is iedere dag leren en ieder moment schakelen, dat maakt het dynamisch en houd je heel scherp.”

Komt je eerder opgedane kennis en expertise van pas voor de klas en zo ja, hoe?

“Dat komt zeker van pas! Ik denk dat ik door het casino heel goed ben in contact maken, want daar móet dat. Ik voel heel goed aan wat iemand nodig heeft, pik gauw non-verbale signalen op en kan daar heel snel op anticiperen. Het is letterlijk de beroepspraktijk die van pas komt in het beroepsonderwijs.”

Wat is de grootste uitdaging waar je tot nu toe tegenaan bent gelopen?

“Ik heb heel sterk een visie nodig; wat willen we bereiken, wat zijn onze doelen, welke kant gaan we gezamenlijk op? Iedereen heeft logischerwijs z’n eigen gedachten en motivatie, maar hoe gaan we dat stroomlijnen ten goede van de leerling? Als je een duidelijke gezamenlijke visie hebt, kun je daar op terugvallen en bijsturen. Er staat nu een visietraining op de agenda en ik merk dat iedereen open staat voor positieve verandering, maar een cultuuromslag duurt altijd wel even.”

Waar ben je tot nu toe het meest trots op?

“Dat ik na drie maanden al het gevoel heb dat ik de leerlingen bereik, inspireer en motiveer. Dat ik ook de uitdagende klassen heel erg onder controle heb. Op het voortgezet onderwijs had ik dat vele malen minder, haha! Ik word losgelaten, pas m’n lessen aan op wat ik terugkrijg van de studenten en weet ze daarmee echt te bereiken. Dus ik ben trots op mezelf!”

Tot slot: wat wil je anderen die zich oriënteren op het onderwijs als tip meegeven?

“Zet je tanden af en toe op elkaar en durf door bepaalde fasen heen te gaan. Die eerste fase is namelijk niet makkelijk, maar als je dáár doorheen bent voel je de trots die ik voel. Het wordt met iedere maand en jaar leuker. Hoe meer je tegen dingen aanloopt, hoe meer ervaring je krijgt, hoe meer je de handvatten in kunt zetten en hoe beter je wordt als docent. Geef het niet op, want het is het meer dan waard!”